Voor een zwembad liggen hoge golven van gras met daarin grote keien met digitale displays. Op de displays doemen teksten op die langzaam weer verdwijnen. Gelijk aan het bewegend licht van een baken, duikt uit het niets een poëtische zin, een mijmering of graffiti-achtige kreet op: ‘ahoy – ahoy’, 'hoe verder men keek, hoe groter het leek'. En net als op zee verdwijnen de beelden even plotseling als ze verschenen. De verhouding en maat van de golven zijn zo dat ze uitnodigen om erin plaats te nemen.

Afm. 11 x 19 x 0.85 m
Aarde, gras, granietkeien, leddisplays