Het mooie van licht is dat het weg kan zijn. Daarom past het zo goed bij het ongrijpbare dat ik wil verbeelden. Als het licht uit is, is het hele kunstwerk verdwenen.
Giny Vos

Giny Vos behoort tot de meest vooraanstaande mediakunstenaars die momenteel in Nederland actief zijn. Licht is haar belangrijkste materiaal en onderzoeksobject; ze was een van de eerste kunstenaars in Nederland die in het begin van de jaren negentig met led-gebaseerde technologieën ging werken.

In de afgelopen decennia realiseerde ze tal van computergestuurde lichtinstallaties, vaak grootschalige werken in de openbare buitenruimte. Haar werk is echter ook in binnenruimtes als kantoren en kunstmusea te vinden. Een gemene deler is het site-specifieke karakter, evenals de manier waarop werken oscilleren tussen efemere, performatieve aanwezigheid (licht) en sculpturaal object (materiële structuur). Vaak benadrukken ze specifieke kenmerken van een stedelijke locatie in tekst of figuratief beeld, of via abstracte patronen van geanimeerde bewegingen. Vos illustreert en analyseert bestaande parameters, maar geeft deze nooit feitelijk weer; haar opvallende lichtchoreografieën zijn altijd poëtisch.

Door de visuele mogelijkheden van zowel kunstmatig als natuurlijk licht te onderzoeken, brengt zij een esthetische ervaring teweeg die zowel door kenners als door willekeurige bezoekers kan worden gewaardeerd. Zo moeiteloos als haar installaties ogen, zo complex is hun ontstaan, gebaseerd op een uitgebreid onderzoekstraject waarin zij zowel intuïtief als verkennend te werk gaat. Projecten omvatten doorgaans een reeks aan externe partners, van opdrachtgevers tot technologische experts en gespecialiseerde tech-bedrijven. Elk werk is een gezamenlijke inspanning, gebaseerd op een intensief proces van ontwikkeling, testen en technologische innovatie.

Het resultaat is visueel aantrekkelijk, maar behandelt ook ingewikkelde vraagstukken zoals de relatie tussen kunst, wetenschap en technologie. Het werk positioneert zichzelf vaak ten opzichte van de geschiedenis van mediatechnologieën, inclusief cinema en zijn voorlopers, en legt verbanden tussen artistieke genres. Het is actief betrokken bij een breder debat over hoe openbare kunst zowel afwijkt van als reflecteert op de white cube – met het museum, de westerse tentoonstellingsgeschiedenis en de naoorlogse kunsthistorische en architectonische canon als belangrijke referentiekaders. Meer recentelijk richt haar praktijk zich op licht als bron van duurzame energie, een onderwerp dat ze de komende jaren verder hoopt te onderzoeken.

Giny Vos studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en de Rijksakademie van beeldende kunsten, Amsterdam. Haar rijke en gelaagde oeuvre kreeg zowel nationale als internationale erkenning en is in binnen- als buitenland tentoongesteld. Openbare opdrachten omvatten werken in verschillende Nederlandse steden, zoals Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Amersfoort, Leeuwarden, Assen en Groningen. Internationaal zijn werken in de openbare ruimte (zowel in opdracht als in eigen beheer) gerealiseerd in diverse steden, van Kaunas in Litouwen tot New Delhi en New York City. Gedurende haar loopbaan ontving ze verschillende beurzen en prijzen, waaronder (meermaals) de Werkbijdrage Bewezen Talent van het Mondriaan Fonds en de Nederlandse Witteveen+Bos Prijs voor Kunst+Techniek (2010). Een uitgebreide monografie over haar werk is onder de titel Singing in the Dark (2010) gepubliceerd door Valiz.